امام هادي (ع) از نظر اخلاقي در اوج قرار داشت و گفتار و رفتارش ترسيم «حيات طيبه» و وجودش تبلور همه ي ارزشها بود.

آن حضرت پيوسته تحت نظر حكومتهاي جور بود؛ با اين حال فضائل اخلاقي فراواني از او آشكار گشت؛ چندان كه همگان را به تحسين و تمجيد واداشت. بخشي از فضائل اخلاقي آن امام همام عبارت است از:

- بخشندگي: امام (ع) در اين فضيلت چنان پيشگام و بي نظير بود كه دانشمندان را به تعجب واداشته است. گاهي هم ضمن انفاق، افرادي را كه ممكن بود بر اثر تنگدستي لب به شكوه بگشايند، موعظه مي كرد و نعمتهاي فراوان پروردگار را به آنان متذكر مي شد.

- بردباري: امام (ع) با نادانان و سفيهان با بردباري و بزرگواري برخورد مي نمود و آنجا كه مصلحت ايجاب مي كرد از اقدامات كينه توزانه ي دشمنان در حق خويش مي گذشت.

- هيبت در دلها: آن گرامي مظهر قدرت، عظمت و جلال خداوند بود؛ از اين رو از قدرتي معنوي و نفوذ و هيبتي الهي برخوردار بود؛ چندان كه دوست و دشمن با مشاهده ي چهره ي ملكوتي اش در محضرش به خاك افتاده و بي اختيار، در برابر عظمتش سر فرود مي آوردند.

امام هادي (ع) اين عظمت و شكوه و هيبت و نفوذ در دلها را در پرتو عبادت حق و ورود در دژ بندگي عزتبخش او كسب كرده بود، نه در سايه ي قدرت مادي و سلطنت ظاهري.



[ صفحه 67]