انسانها، در يك تقسيم بندي كلي بر دو گونه اند: «هادي» و «هابط» انسان هادي - كه براي هدايت فرستاده شده است - نفس مطهر و معصومي است كه صاحب نور هدايت است، و رمز كليد هدايت و راز نجات و سعادت در نزد اوست. و انسان هابط - كه در مغاك تاريك خاك در افتاده و به هبوط دچار گشته است - همه ي بشريت سرگشته در وادي ضلالت و اوهام است. هر كدام از آنان در دامن انسان هادي آويخت و هدايت او را پذيرفت و به تعاليم او عمل كرد، به رهايي رسيد و رستگار شد، و گرنه، نه.

در اسلام، انسان هادي، پس از وجود مبارك پيامبر اكرم (ص)، همان كسانند كه از سوي خدا به جانشيني وي برگزيده شده و در حديث نبوي مسلم «ثقلين» عدل و لنگه ي قرآن كريم قرار گرفته اند.

انسان هادي، معصوم و حامل نور هدايت است (قد جاءكم من الله نور.) [1] سخن و كلام او نيز جوهره ي ملكوتي و ماهيت آسماني دارد كه از نور سرچشمه گرفته، بلكه خود نيز نور است (كلامكم نور) [2] [3] بدين جهت، سخنان و بيانات آن بزرگواران همچون نفس قدسي و وجود رباني شان نقش هدايتگري و ظلمت زدايي دارد، و طرح آن به عنوان بخش و درسي مستقل - و نه تأييد و شاهد بر مدعي - با عنايت به اين نقش حياتي و ارزشمند است. اينك گزيده هايي از كلمات نوراني و رهنمودهاي هدايتگر و سازنده ي پيشواي «هادي» حضرت امام علي النقي عليه السلام.



[ صفحه 68]