انسان يا «هادي» است و يا «هابط». پيامبر و ائمه عليهم السلام انسانهاي هادي هستند كه از سوي خدا براي هدايت ديگران فرستاده شده اند. آنان هم خودشان نور هستند و هم گفتار و كلامشان، بدين جهت سخنانشان نيز كه هم اكنون در اختيار ماست، مي تواند هادي و راهنماي ما به سوي حق باشد.اينك اشاره اي به عناوين برخي از رهنمودهاي امام هادي (ع).

1- عالمان ديني در عصر غيبت، مردم را به سوي امام زمان (ع) دعوت و از آيين او دفاع مي كنند، و شيعيان ناتوان را از فرو افتادن در دامهاي شياطين جن و انس باز مي دارند.

2- در نظام آفرينش هيچ پديده اي از جمله روزگار، شوم نيست و تأثير مستقلي در رساندن نفع يا زيان به انسان ندارد. آنچه در اين رابطه مؤثر است اعمال خود آدمي است؛ بنابراين چنانچه مصيبتي به انسان برسد بايد منشأ آن را در اعمال خويش جستجو كند نه عوامل ديگر.

3- پايداري در انجام فرائض و تحمل رنج و زحمت ترك گناهان، آنچنان ارزشي نزد خدا دارد كه روز قيامت، منادي الهي آنان را به عنوان «صابران» و «متصبران» از ميان خلايق برمي گزيند.

4- در عصر مهجوريت ارزشها و رواج حاكميت ضد ارزشها، پول حلال و برادري كه براي رضاي خدا انيس و همدم انسان شده باشد، بسيار كم است (و چنانچه كسي به اين دو گوهر كمياب دست يافت، بايد قدر آنها را بداند و حداكثر بهره برداري را از آنها بنمايد).

5- علت وحشت انسانها از مرگ، عدم درك و شناخت صحيح آنان از حقيقت مرگ است كه اگر آن را بشناسند نه تنها از آن بيم نخواهند داشت كه به استقبالش مي روند.

6- حقيقت «توبه ي نصوح» كه خداوند همه ي بندگان گنهكارش را بدان امر كرده اين است كه باطن انسان در انجام توبه با ظاهرش هماهنگ، و بلكه بهتر و برتر گردد.



[ صفحه 76]