دوران امامت امام هادي (ع) از نظر سياسي - اجتماعي از ويژگيهايي برخوردار بود:

1- رو به ضعف نهادن دستگاه خلافت بر اثر غفلت زمامداران اين دوره از اداره ي امور كشور و استيلاي تركان خشن، جنگجو و قدرت طلب بر سرنوشت جامعه ي اسلامي.

2- گسترش فساد و عياشي در ميان دولتمردان كه معلول فراغت خلفا از كارهاي اداري و سياسي كشور و انباشته بودن خزانه هاي آنان از بيت المال مسلمانان و... بود.

3- فساد اداري و مالي در تشكيلات حكومتي و رواج بازار رشوه و اختلاس در ميان كارگزاران؛ به گونه اي كه پستها نه بر مبناي لياقت و كارداني افراد كه بر پايه مقدار پول و رشوه اي كه پرداخت مي كردند به آنان واگذار مي شد.

4- بروز رخدادهاي طبيعي از قبيل: زلزله، بارش بارانهاي شديد و جاري شدن سيل، پيدايش بادهاي مسموم كننده و كشنده، سقوط سنگهاي آسماني، پيدايش صداهاي مهيب و.. كه بر اثر آنها بسياري از مردم جان خود را از دست دادند و خانه و تأسيسات فراواني ويران شد و زندگي بر مردم بسيار سخت گشت.

وقوع اين حوادث در اين دوره بدون ارتباط با اعمال ناشايست مردم و ستمگريها و جنايات بي شمار زمامداران عباسي نبود.



[ صفحه 96]