نواحي فارس، طبرستان و ماوراء النهر از آغاز دوران امامت امام هادي (ع) صحنه ي كشمكشهاي سياسي و قومي و برخوردها و درگيريهاي نظامي بود. «بابك خرمي»، «مازيار» و «محمد بن بعيث» از يكسو و نيروهاي حكومتي به فرماندهي «افشين» و «بغاي بزرگ» از سوي ديگر. [1] .

وصيت تركي در سال 231 به كردهاي نواحي اصفهان، فارس و جبال (زاگرس، كرمانشاهان و لرستان) كه سر به شورش و اخلالگري برداشته بودند حمله كرد و گروه زيادي از آنان را به اسارت گرفت و در برابر اين كار هفتاد و پنج هزار دينار جايزه دريافت كرد. [2] .