محمد از نوادگان امام مجتبي (ع) و فردي جوانمرد، رزمنده، شجاع، در عين حال، ظريف طبع و شاعر به شمار مي رفت. وي قيام خود را از «سوبقه» آغاز كرد و گروه زيادي از مردم را به گرد خود فراهم آورد. در همين سال، فردي به نام «ابوالساج» به عنوان نماينده ي رسمي حكومت به حج رفته بود. عموي «محمد بن صالح» به نام «موسي بن عبدالله» نيز در مكه بود. وي از ترس آن كه مبادا پيامدهاي نهضت برادر زاده اش «محمد ابن صالح» دامن او را بگيرد و مشكلاتي براي وي و خانواده اش فراهم سازد، نزد «ابوالساج» رفت و ضمن افشاي مسائل مربوط به نهضت برادرزاده اش به وي اطمينان داد كه «محمد را تسليم او خواهد كرد.

«موسي» نزد«محمد» آمد و او را در جريان ديدار خود با «ابو الساج» گذاشت و از وي خواست سلاح خود را بر زمين نهد و نزد «ابوالساج» رود، و با سوگند دروغ به وي



[ صفحه 109]



اطمينان داد كه هيچ خطري او را تهديد نخواهد كرد. و بدين ترتيب محمد بن صالح را با نيرنگ و فريب نزد «ابوالساج» برد. وي او را نزد متوكل فرستاد. متوكل او را به زندان افكند. «محمد» مدت سه سال در زندان بود، سپس آزاد شد ولي همچنان تحت نظر بود تا زماني كه در گذشت. [1] .