متوكل، همانگونه كه اميرمؤمنان (ع) پيش بيني و توصيف كرده بود - كافرترين و خبيث ترين خلفاي عباسي بود، از اين جهت بغض و كينه ي بيشتري نسبت به اميرمؤمنان (ع) و دودمان آن حضرت داشت.

سياست ضد اسلامي متوكل به موضعگيري وي عليه علويان و حتي امام هادي (ع) محدود نمي شد، بلكه وي تلاش مي كرد تا اصل اسلام علوي را از بين ببرد؛ همان سياستي كه معاويه در پيش گرفته بود. از اين رو، از نقل فضائل اهل بيت (ع) و انتشار آن در ميان مردم جلوگيري مي كرد و با نقل كنندگان حديثي از پيامبر (ص) در اين زمينه به شدت برخورد مي نمود.

دلقكهاي متوكل در مجالس بزم خليفه به طور رسمي به اميرمؤمنان (ع) توهين مي كردند و متوكل مي خنديد!

متوكل نه تنها به اميرمؤمنان (ع) كه به دختر پيامبر (ص)؛ حضرت زهرا(ع) نيز توهين مي كرد.

هولناكترين جنايت متوكل در حق اهل بيت (ع)، جلوگيري مردم از زيارت قبر مطهر فرزند رسول خدا (ص) حضرت سيدالشهداء (ع) و ويران كردن آن است كه به دست يهوديان انجام گرفت.

اين جنايت از سوي مردم با واكنش منفي مواجه شد و اعتراض آنان را در قالب شعار نويسي بر در و ديوار، پخش اطلاعيه در مراكز عمومي و نيز هجو خليفه در زبان شعر، در پي داشت.



[ صفحه 147]