مهمترين و حساسترين محور فعاليت سياسي امام هادي (ع) در طول مدت مسؤوليتش تبيين و تثبيت موضع امامت خويش و امامان پيش و پس از خود بوده است.

امام (ع) در اين موضع مي كوشيد تا از راههاي مختلف و در برابر افراد و قشرهاي گوناگون، موضع بر حق خود را تبيين و تثبيت نمايد و به همگان بفهماند كه شرايط جانشيني از پيامبر (ص) و رهبري و پيشوايي امت اسلامي تنها در وجود او و نياكان او جمع است، و ديگران - هر چند خود را «اميرالمؤمنين» و «خليفه ي پيامبر (ص)» بدانند - فاقد آن شرايط و نيازمند اين خاندان هستند. اينك نمونه هايي از اين موضع: