علي رغم محدوديتهاي ايجاد شده از سوي حكومت عباسي، امام هادي (ع) در هر فرصت و موقعيتي حتي به هنگام گذر از خيابان، با افراد و گروههاي مختلف مردم ديدار



[ صفحه 201]



مي كرد. مهمترين موضوعي كه در اين ديدارها مطرح مي شد مسأله ي «امامت» بود؛ چه از ناحيه ي مردم كه مشكل داشتند در پي شناخت امام واقعي خويش بودند، و چه از ناحيه ي امام (ع) كه در صدد هدايت افراد، يا تقويت ايمان آنان و يا ابلاغ به ديگران بود. طرح مسأله ي امامت در اين سطح از سوي امام (ع) به دو شيوه صورت مي گرفت: