واقفيان - كساني كه بعد از شهادت موسي بن جعفر (ع) به خاطر يك سلسله انگيزه هاي نفساني و دنيوي، منكر شهادت آن حضرت شدند و در نتيجه تن به امامت امامان بعدي ندادند - در پليدي و خباثت و انحراف از خط امامت، كمتر از غلات نبودند. از اين رو، امام هادي (ع) در برابر آنان نيز موضع گرفت و لعن بر ايشان را روا دانست. ابراهيم بن عقبه مي گويد:

به امام هادي (ع) نوشتم: فدايت شوم! من از بغض و كينه ي ممطوره (واقفيه) نسبت به حق، آگاهي دارم، آيا مجاز هستم در قنوت نماز بر آنان لعن كنم؟ امام امام (ع) فرمود: آري، در قنوت نمازت بر آنها لعن كن. [1] .