صوفيان، گروه منحرف ديگري در درون جامعه ي اسلامي بودند كه تحت پوشش زهد و كناره گيري از دنيا به گمراه كردن توده هاي مردم و منحرف كردن آنان از خط امامت مشغول بودند.

پيشواي دهم (ع) همچون نياكان بزرگوار خود، خطر اين جريان انحرافي را به پيروان خويش گوشزد كرده، آنان را از ارتباط و همنشيني با صوفيان برحذر داشت.

محمد بن حسين بن ابي الخطاب مي گويد: با امام هادي (ع) در مسجد النبي بودم، گروهي از ياران آن حضرت از جمله ابوهاشم جعفري نيز به ما پيوستند. در اين هنگام جمعي از صوفيان وارد مسجد شده، در گوشه اي دايره وار نشستند و مشغول ذكر «لا اله الا الله» شدند.

امام (ع) رو به اصحاب كرد و فرمود:

به اين نيرنگ بازان توجه نكنيد؛ زيرا آنان همنشينان شياطين و ويران كنندگان پايه هاي



[ صفحه 235]



دين هستند. براي تن پروري، زهدنمايي مي كنند و براي شكار كردن مردم ساده لوح، شب زنده داري مي نمايند.

چند صباحي را به گرسنگي سپري مي كنند تا براي پالان كردن، خري چند را رام كنند. «لا اله الا الله» نمي گويند مرگ براي فريب مردم. كم نمي خورند مگر براي پر كردن كاسه هاي بزرگ و جذب دل ابلهان به سوي خود.

با مردم به املاء خود از دوستي خدا سخن مي گويند و آنان را آرام آرام و پنهان، در چاه گمراهي مي افكنند. وردهايشان، رقص و كف زدن، و ذكرهايشان، ترنم و آوازخواني است. جز سفيهان كسي از ايشان پيروي نمي كند و جز بي خردان و احمقانه كسي به آنان نمي گرود !

هر كس به ديدار يكي از ايشان - چه در زمان حيات او و چه پس از مرگش - برود چنان است كه به ديدار شيطان و بت پرستان رفته است. و هر كه به فردي از آنان كمك كند مثل آن است كه به يزيد و معاويه و ابوسفيان كمك كرده باشد!

يكي از اصحاب پرسيد: هر چند معترف به حقوق شما باشد؟ امام (ع) كه انتظار چنين پرسشي را نداشت، با تندي فرمود:

از چنين پرسشي دست بردار! زيرا كسي كه معترف به حقوق ما باشد دچار نفرين ما نمي شود. مگر نمي داني كه آنان پست ترين طايفه هاي صوفيه هستند؛ در حالي كه تمامي صوفيان از مخالفان ما بوده و راهشان با راه ما مغايرت دارد؟

آنان جز نصارا و مجوس اين امت نيستند و همانها هستند كه سعي در خاموش كردن نور الهي دارند و خداوند نورش را به اتمام خواهد رسانيد هر چند كافران را ناپسند آيد. [1] .



[ صفحه 237]