«ايوب» مردي امين و مورد وثوق بود و در عبادت وتقوا رتبه ي والايي داشت؛ چندان كه دانشمندان رجال، او را در زمره ي بندگان صالح خدا شمرده اند. وي، وكيل امام هادي و امام عسكري عليهماالسلام بود [1] و نزد آن بزرگواران، منزلتي والا داشت. «عمر بن سعيد مدائني» مي گويد: در «صريا» نزد امام هادي (ع) بودم كه «ايوب بن نوح» داخل شد و پيش روي آن حضرت ايستاد. امام (ع) دستوري به او داد؛ سپس بازگشت. امام (ع) رو به من كرد و فرمود:

اي عمر» اگر دوست داري به مردي از اهل بهشت بنگري به اين مرد - ايوب بن نوح - بنگر! [2] .

«ايوب» داراي تأليفاتي بود و روايات زيادي ازامام هادي (ع) نقل كرده است. وي به هنگام درگذشت، تنها يكصد و پنجاه دينار از خود برجاي گذاشت؛ در حالي كه مردم گمان مي كردند او ثروت زيادي دارد. [3] .