پدر امام هادي امام محمد جواد فرزند علي بن موسي الرضا فرزند و وارث امامت موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب، اصيل ترين و ريشه دارترين خاندان عرب در اسلام مي باشد و بشريت هرگز خانداني بدين عظمت و بزرگواري را جز همين خاندان به خود نديده است. اين خاندان معلم انسانيت در پيمودن مسير كمال بوده اند و خداوند به وسيله ي آنان و با خون شهيدانشان شجره ي طيبه ي توحيد را آبياري نموده است.

پدر امام هادي، حضرت جواد از نوابغ و اعجوبه هاي روزگار بود و پس از وفات پدر (حضرت رضا) در سن هشت سالگي (حدود هفت سال و چند ماه) رياست عامه ي مسلمين و مرجعيت ديني را به عهده گرفت. حكومت بني عباس كه فرصت را براي امتحان حضرت و در نتيجه در هم پيچدن طومار امامت كه از عناصر اساسي تفكر شيعي بشمار مي رفت مناسب ديده بود، يحيي بن اكثم را



[ صفحه 12]



كه از علماي عصر بود فراخواند تا امام را در معرض امتحان درآورد. يحيي نيز در برابر جمع كثيري از وزرا، علما، و ديگر وابستگان حكومت بني عباس از امام جواد سؤالي فقهي كرد امام در پاسخ، آنچنان فروع و شقوق مسأله را يكايك بيان كرد كه يحيي سرگشته شد و به سرمايه ي كم خود و توانايي علمي امام اعتراف كرد. اين قدرت علمي بي نظير امام به اضافه ي ديگر موارد به سرعت در ميان مردم منتشر گشت و نقل مجالس و محافل شد و از شهري به شهري، دهان به دهان انتقال يافت. ما بحمدالله توفيق آن را يافتيم كه در كتاب ديگرمان از زندگي اين امام عظيم - عليه السلام - بحث كنيم لذا در اينجا نياز به طرح مجدد آن مسائل را نداريم.