القاب شايسته امام گوشه هايي از صفات و گرايش هاي والاي ايشان را به خوبي تصوير مي كنند و ما برخي را نقل مي كنيم:

1 - الناصح: اين لقب از آن رو به ايشان داده شد كه بيش از همه ي مردم، امت جدش را راهنمايي مي كرد و مصالح آنان را گوشزد مي كرد.

2 - المتوكل: حضرت از اين لقب نفرت داشت و به ياران خود فرموده بود وي را بدين لقب نخوانند.

به نظر ما امام از آن رو اين لقب را ناخوش داشت كه لقب جعفر متوكل، خليفه عباسي نيز بود كه از سرسخت ترين دشمنان اهل بيت - عليهم السلام - بشمار مي رفت.



[ صفحه 17]



3 - التقي: زيرا حضرت تقواي الهي را پيشه ساخته و خدا را هميشه مركز توجه خود قرار داده بود. طاغوت زمان؛ متوكل عباسي تمام تلاش جهنمي خود را به كار گرفته بود تا امام را به محافل لهو و لعب، و فسق و فجور بكشاند، ليكن در كار خود سخت شكست خورد و اطرافيان خود را از اين مطلب باخبر ساخت و از ناتواني خود پرده برداشت.

4 - المرتضي: كه مشهورترين القاب ايشان است.

5 - الفقيه: ايشان فقيه ترين فرد عصر و زمان خويش بودند و عالي ترين مرجع علما و فقها بشمار مي رفتند.

6 - العالم: حضرت، داناترين شخص زمان خود نه تنها در مسائل و امور ديني، بلكه در تمام معارف و علوم بشري بودند.

7 - الامين: ايشان در تمام امور ديني و دنيوي امين بودند.

8 - الطيب: هيچ كس در زمان حضرت از ايشان پاكيزه تر و آراسته تر نبود.

9 - العسكري: محل اقامت ايشان در سامرا «عسكر» نام داشت لذا به ايشان لقب عسكري داده شد. [1] .

10 - الموضح: روشن كننده احكام كتاب و سنت.

11 - الرشيد: حضرت از همه بهتر راه رشد و هدايت را يافته و بر صراط مستقيم بودند.

12 - الشهيد: زيرا ايشان توفيق شهادت را يافتند و به دست دشمنان خدا شهيد گشتند.

13 - الوفي: ايشان باوفاترين مردم بودند و وفا از ويژگي هاي ايشان بشمار مي رفت.

14 - الخالص: زيرا ايشان از هر عيب و زشتي پاك و منزه بودند.



[ صفحه 18]