احمد بن قاسم رساله اي به امام هادي نگاشت و در آن پرسيد: شخص مؤمن (شيعه) مي ميرد او را براي غسل مي برند ليكن جماعتي از گروه مرجئه (يكي از فرقه هاي ساختگي دوران حكومت هاي غاصب همچون معاويه كه توجيه گر اعمال حكام ظالم بودند) حاضر هستند او را چگونه بايد غسل دهند؟ آيا مي توان تقيه كرد و او را مانند عامه اهل سنت غسل داد و همراه او «جريده» نگذاشت؟.

حضرت در پاسخ نوشت: «او را مانند مؤمنين (شيعيان) غسل مي دهند اگر چه مرجئه حاضر باشند ليكن سعي كنند «جريده» را مخفيانه در كفن او بگذارند و آنان متوجه نشوند و در اين كار كاملا سعي كنند» [1] .

اين روايت با وضوح نحوه ي غسل ميت را بر طبق روش اهل بيت - عليهم السلام - و بي اعتنايي به مرجئه بيان مي كند و پنهانكاري و تقيه را در گذاشتن دو جريده ي از درخت خرما در كنار ميت توصيه مي نمايد. روايات دال بر استحباب گذاشتن دو جريده ي سبز و تازه در كنار ميت به حد تضافر رسيده است و اگر جريده به دست نيامد دو قطعه چوب تازه از هر درخت ديگري مي تواند مورد



[ صفحه 90]



استفاده قرار گيرد.

غير از روايت فوق، روايت علي بن بلال از امام هادي نيز همين مطلب را بيان مي كند و فقها به اين حديث تمسك كرده اند و بر طبق مفاد آن فتوا داده اند [2] .