نماز در پوست حيوانات حرام گوشت
فقهاي اماميه شروطي را براي لباس نمازگزار قائل شده اند مانند طهارت، غصبي نبودن و اين كه از موي حيوان غير مأكول اللحم نباشد. مستند فتواي ايشان روايات متضافري است كه از ائمه اهل بيت - عليهم السلام - روايت شده است از جمله ي اين روايات مكاتبه علي بن عيسي بن امام هادي - عليه السلام - است كه در آن از حضرت مي پرسد: آيا نماز خواندن در پوست حيوانات حرام گوشت جايز است؟
و امام پاسخ مي فرمايد: «لا احب الصلاة في شي ء منه؛ نماز را در هيچ نوع از اين لباس ها دوست ندارم».
علي بن عيسي بار دوم نامه مي نويسد كه: در ميان قومي در حال تقيه زندگي مي كنم و در آن منطقه امكان مسافرت بدون لباس پوست براي كسي مقدور نيست و اگر اين لباس را از تن درآورم ممكن است جانم به خطر بيفتد...
امام - عليه السلام - پاسخ مي دهد: «تلبس الفنك [1] و السمور...».
[ صفحه 91]
«پوست فنك (نوعي روباه) و سمور [2] را مي تواني بپوشي...» [3] .
اين روايت نماز خواندن در پوست اين دو حيوان را در هنگام ضرورت جايز مي شمارد.
پاورقي
[1] فنك: جانوري است غير مأكول اللحم كه از پوست او پوستين مي سازند و مي گويند پوست وي بهترين نوع پوست براي تهيه پوستين است و آن را غالبا از سيسيل مي آورند. پوست او از سمور خنك تر و از سنجاب گرم تر و ملايم تر است و با تمام مزاج هاي معتدل سازگار است (الحدائق الناضرة، ج 7، ص 174).
فنك: يك نوع روباه كوچك اندام، قدش كوتاه، پوستش قرمز و پشتش داراي موهايي است كه انتهاي آنها سفيد است از پوست اين حيوان در نواحي تركستان پوستين هاي ذي قيمتي تهيه مي كنند (فرهنگ معين).
«فنك» جانوري است كه از پوست او پوستين سازند و آن پوستين را نيز «رشيدي» گويند. در عربي فنك به نوعي بسيار كوچك از روباه به بزرگي گربه اطلاق مي شود و آن در نواحي قاره ي آفريقا (از حبشه تا شمال آفريقا) وجود دارد و عربها پوست آن را بكار برند (تعليقات محمد معين بر برهان قاطع).
[2] سمور: جانوري است كه از پوست او پوستين هاي گران قيمت تهيه مي كنند و در بلاد ترك وجود دارد (الحدائق الناضره، ج 7، ص 731.
[3] وسائل الشيعه، ج 3، ص 254.