متوكل در پاسخ به نامه ي امام نامه اي فرستاد و در آن از بركنار ساختن كارگزار بدكردارش «عبدالله» خبر داد و از حضرت خواست تا به سامرا آمده در آنجا مقيم شود و بدين گونه تحت نظر او باشد. در زير نامه متوكل را مي آوريم:



[ صفحه 261]



«اما بعد: اميرالمؤمنين (متوكل!) قدر شما را مي داند و حق خويشي را بجا مي آورد و حق شما را رعايت مي كند و آنچه را خداوند بپسندد درباره ي شما و اهل بيت شما انجام مي دهد، عزت شما و اهل بيت را خواهان است و ايمني شما را مدنظر قرار مي دهد و وظيفه ي خود را درباره ي شما انجام مي دهد تا رضايت پروردگار حاصل گردد.

از آنجا كه اميرالمؤمنين! صداقت و برائت شما را مي داند و نسبت به سوء رفتار عبدالله بن محمد آگاه مي باشد و سوء نيت او درباره ي شما آشكار شده است و نسبت به شما بي احترامي كرده است او را از مناصب امامت جماعت و امور جنگ بركنار ساخته و محمد بن فضل را به جاي او گمارده است و به او دستور داده است تا حقوق شما را كاملا رعايت كند و دستورات شما را انجام دهد و حاجات شما را برآورده سازد و با صوابديد شما و نظر شما به خداوند و اميرالمؤمنين تقرب جويد.

اميرالمؤمنين مشتاق تازه كردن ديدار و گفتگوي با شما است پس اگر خواهان ديدار او و اقامت در كنارش هستي هر وقت خواستي تو و هر يك از افراد و خانواده ات كه دوست داري به راه افتاده با آرامش و به هر گونه كه تمايل داشته باشي و هر وقت بخواهي در ميان راه توقف كني و بار بندي به سوي ما حركت كن و اگر دوست داشته باشي يحيي بن هرثمه مولاي اميرالمؤمنين و همراهان و سپاهيانش را دستور داده ام كه با شما و در معيت شما حركت كنند و اطاعت شما را بر آنان واجب داشته ام. به هر حال تصميم با شما است از خدا خيرخواهي كن و به قصد ديدار اميرالمؤمنين! حركت نما. و بدان كه هيچ يك از برادران، خاصان، فرزندان و اهل بيت اميرالمؤمنين محبوب تر، والامقام تر، خوش محضرتر و مورد اعتمادتر از تو نزد او نيست و تو را بر همه ي آنان مقدم مي دارد و بر تو مهربانتر و نيك انديش تر است والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته.

اين نامه را ابراهيم بن عباس در ماه جمادي الآخر سال 243 ه



[ صفحه 262]



نگاشت» [1] .