محبت و نيكي منتصر در حق علويان و رفتار عادلانه ي او شاعران را به ستايش و مدح او برانگيخت و هر يك به نوعي او را ستودند. يزيد بن محمد مهلبي چنين سرود:



و لقد بررت الطالبية بعد ما

ذموا زمانا بعدها و زمانا.. [1] .



«پس از مدت ها رنج و سختي در زمان گذشته تو در حق طالبيان نيكي نمودي».

«و الفت و پيوند بني هاشم را بازگرداندي و ديدي كه پس از دشمني ها همگي برادر گشته اند».



[ صفحه 311]



«به آنان بخشش كردي و امنيت و آرامش شبانه عطا كردي تا آن كه كينه ها را فراموش كردند».

«اگر گذشتگان بدانند تو چقدر در حق آنان خوبي كرده اي ميزان عمل خير تو را از همه سنگين تر خواهند ديد».

بحتري نيز مي گويد:



و ان عليا لاولي بكم

و ازكي يدا عندكم من عمر.. [2] .



«علي به شما نزديكتر است و از عمر برايتان برتر مي باشد. هر چند هر يك فضيلت خود را دارد و بدون زيان با هم به رفق و مدارا رفتار كرده اند».

منتصر پيوندهاي خويشاوندي قطع شده در زمان پدر و اجدادش را مجددا برقرار ساخت و پس از ساليان درازي كه علويان محنت ها كشيده بودند و به سختي مي زيستند آنان را از مهر و محبت خود برخوردار كرد و حقوق از دست رفته شان را به آنان بازگردانيد.