امام قبلا امام حسن عسكري را به عنوان وصي و امام پس از خود به خواص شيعه معرفي كرده بود ليكن در زمان بيماري خود رسما، علنا و باصراحت ايشان را امام، وصي، جانشين و مرجع همه ي شيعيان پس از وفاتشان تعيين كردند و خواستند تا عهده دار تكفين و نماز بر پدرشان و ديگر امور مربوط به ايشان گردند.

به سوي دوست: مسموميت پيشرفت مي كرد و امام را دردي جانكاه فراگرفته بود و مرگ به سرعت نزديك مي شد اما حضرت در اين هنگام به طرف قبله دراز كشيده و مشغول تلاوت آياتي از قرآن شدند و در همان دم روح مباركشان به آسمان صعود كرد در حالي كه آميخته با آيات الهي بود. خداوند و خالق هستي و آفريدگارش روح پاك، والا و تابناك ايشان را با خشنودي پذيرفتند و ملائكه به استقبال آمدند، سفر بزرگ ايشان دنيا را تيره كرد و آخرت را روشن ساخت. مردم خير بسياري را از كف دادند زيرا رهبر، مدافع حقوقشان و چهره ي بزرگ تاريخ را از دست داده بودند.

غسل و كفن: امام حسن عسكري - عليه السلام - با قلبي مالامال از اندوه و سينه اي شرحه شرحه جسد مطهر پدر را غسل داد و كفن نمود و بر او نماز خواند سپس آماده تشييع گشت.