حضرت امام علي النقي عليه السلام متوسط القامه ، مرطوبي مزاج ، صورت مباركش سرخ و سفيد ، گونه هاي مقدس اندكي برآمده بود . چشمان مباركش گشاده و فراخ ، گشاده ابرو و دندان هاي مقدسش درشت ، چهره ي مباركش به قدري گشاده بود كه اگر كسي را غم و اندوهي بود و به صورت مقدس آن برگزيده خدا نظر مي كرد غم و اندوه وي برطرف مي شد .

آن حضرت محبوب القلوب مردم بود به قدري آن بزرگوار صاحب هيبت بود كه اگر دشمني با آن برگزيده ي خدا مصادف مي شد تملق مي گفت .

لب هاي مباركش هميشه متبسم و به ذكر خداي رؤف اشتغال داشتند ، در موقع راه رفتن گام ها را كوچك بر مي داشت ، پياده رفتن بر آن بزرگوار دشوار بود ، در موقع راه رفتن عرق مي كرد.



[ صفحه 14]