اين ابن سكيت شخصي شيعه و يكي از علماء علم لغت و حامل لواي علم عربيت و ادب و شعر و اصلاح علم منطق و مورد وثوق و از ياران خصوصي حضرت امام محمد تقي و حضرت هادي عليهما السلام به شمار مي رفته .

متوكل او را در سنه ي (244) هجري به قتل رسانيد . علت اينكه متوكل وي را كشت اين بود كه او مربي فرزندان متوكل بود . يك روز متوكل از وي پرسيد : دو پسر من كه معتز و مؤيد باشند نزد تو محبوبترند يا حسن و حسين ؟

ابن سكيت شروع كرد به نقل فضائل و مناقب حسنين عليهما السلام

متوكل به غلامان ترك خود دستور داد تا او را در زير پاي خود افكندند و شكش را لكگد كوب نمودند ، آنگاه او را به خانه اش بردند ، و فرداي آن روز از دنيا رفت .

بنا به قولي ابن سكيت در جواب متوكل گفت : قنبر كه خادم علي بن ابي طالب است از تو و دو فرزند تو بهتر است . متوكل دستور داد تا زبان وي را از قفا بيرون كشيدند .

او را بدين جهت ابن سكيت مي گفتندكه بيشتر اوقات سكوت اختيار مي كرد و سخن نمي گفت .



[ صفحه 91]