مهلت در وقت ميزان مدت عمري است كه انسان از آن بهره مند است يعني از آن هنگام كه تحصيل معرفت و پي جوئي در شناخت خدا آغاز و بر او واجب مي گردد تا آخر عمر كه ادامه دارد و اين دوره از هنگام مميز شدن و بلوغ تا مردن است، بنابراين هر كس در راه جستجوي حق و در مسير شناخت حقيقت بميرد و به كمال آن حقيقت دست نيابد فرجامش منجر به خير و نيكي است و خداوند نيز مؤيد اين نظر است و مي فرمايد: (هر كس از خانه اش براي مهاجرت به سوي خدا و رسولش خارج شود و در مسير هجرت و حركت به سوي خدا، مرگ او را دريابد پاداش او با خداست، خداوند بخشنده و مهربان است. (النساء آيه 99) و اگر تا سر حد كمال به مقررات دين عمل نكند و دليلش نداشتن مهلت بر اتمام و اجراي مقررات باشد، مسئول نيست و مسلم است اعمالي كه بر شخص بالغ ممنوعند بر كودك ممنوع نيست و در بيان الهي آمده است كه: به زنان مؤمنه بگو تا ديدگان خود را از ديدن نامحرمان فرو پوشند تا آخر آيه (نور - 31) ولي بر آنها حرجي نيست كه زينت خود را به كودك بنمايند و نيز اجراي احكام بر كودك لازم نيست.



[ صفحه 119]