آماده سازي زمينه مقدمات غيبت نوه امام، قائم آل محمد (ص) و حجت باقيه الهي و بسيج اذهان توده ي مردم و پيروان متعهد مكتب تشيع به منظور پذيرش انديشه ي غيبت يكي از رسالت هاي بسيار مهم رهبر عالي قدر ما، امام هادي (ع) بوده است. نشر و گسترش تبليغات امام در اين مورد در حوزه محدود دوستان و ياران صديق آن حضرت خلاصه مي شد، و شيوه ايي فراگير و جهانشمول نبود، چرا كه همه ي مردم ظرفيت تقبل اعتقاد به ائمه اثني عشر را دارا نبودند، پيداست اظهار و انتشار چنين انديشه ايي بي تأثير و بي سود خواهد بود. اينجاست كه اصالت بنيادي ريشه ي تقيه و رازداري به معناي تحقق كامل يك ايده و آرمان، روشن مي گردد. و به همين دليل است كه سخنان امام در محاق ابهام و پوشيدگي و غموض محاط مي گردد و با سفارشات اكيدي متذكر عدم بيان و اظهار و اعلان نام حضرت مهدي (عج) مي شوند تا مبادا از پرده برون افتد راز و خبر به گوش نامحرمان و جاسوسان رژيم رسد و از حضور مهدي منتظر آگاه شوند تكثر و تعدد گزارش در اين باب ما را مجبور به گزينش چندي از روايات مي كند:



[ صفحه 267]



1- امام هادي (ع) در لابلاي سخنان خود تلويحا مي فرمايد: پس از من فرزندم «حسن» (ع) است پس چگونه خواهد بود براي توده ي مردم جانشين بعد از او؟ گزارشگر سئوال مي كند مولاي من چگونه خواهد بود؟ امام مي فرمايد: او ديده نمي شود و نام او نيز صلاح نيست برده شود تا وقتي كه قيام كند و زمين را پر از عدل و امن نمايد پس از آن كه آلوده به سراسر ستم و ظلم شده باشد.

2- از ديگر سخنان پوشيده و پيچيده امام هادي در اين مورد اين كه مي فرمايد: هر گاه علم و دانش از پشت شما برخيزد آنگاه از زير پاي خود در انتظار فرج باشيد و همو مي فرمايد: چه چيز خواهد بود براي شما در مورد خلف پس از خلف، پر واضح است كه اينگونه بيانات پوشيده و مبهم به چه ميزان به سود حفظ وجود حضرت مهدي (عج) تمام خواهد شد، امام حتي آن را از ياران و دوستان خود نيز مخفي نگه مي دارد چرا كه آنچه اصل است و اهميت شايان در وجوب دارد، رعايت و حراست باور و اعتقاد به وجود قائم منتظر آل محمد (ص) مي باشد و اينكه حضرتش دومين رهبر و امام پس از امام هادي (ع) خواهد بود، اينجاست كه مفهوم خلف بعد از خلف روشن مي شود اما نه آنگونه كه تصريح در شناخت آن حضرت داشته باشد، زيرا خوب مي دانيم كه ظرفيت پيروان و ياران امام در رعايت ضرورت تقيه و رازداري و ايستادگي در مقابل تهديدات و شكنجه ها فرق دارد، چون وقتي مي دانيم كه رژيم در صدد دستيابي و نابودي امام مهدي (عج) مي باشد، بديهي است كه بايد نام، مكان، زمان و تمام و ويژگيها و هويت هاي آن پيشوا از اذهان و افراد پنهان باشد زيرا امكان دارد



[ صفحه 268]



گاهي بر اثر لغزشي در تصميم و سستي در اراده بواسطه اظهار ضعف در مقابل سيستم ضد امنيتي يك رژيم، حضرت را در معرض هلاك قرار دهند.

لذا ملاحظه مي كنيم كه امام عسكري (ع) فرزند خود را به هيچ كس جز گروه اندكي از ياران صديق و مخلص خود، نشان نمي دهد.

و آن نيز به منظور اثبات استمرار حضور حجت در ميان مردم صورت مي گيرد و از افراد مختلف و ياران صديق خود تعهد و ضمانت مي گيرد كه در هيچ شرايطي سخن از آن حضرت در مقابل رژيم حاكم به ميان نياورند.

امام هادي در مورد يكي از ياران مورد اطمينانش مي فرمايد: ابوعمرو مورد وثوق و امين ماست، هر چه به شما بگويد، من گفته ام و هر عملي كه انجام دهد، ما انجام داده ايم و در جائي ديگر مي فرمايد: عمري مورد وثوق من است بنابراين هر چه به تو مي گويد از من گفته و هر عملي انجام دهد از طرف من انجام داده است پس سخنش را بشنو و اطاعت كن، زيرا او مورد اطمينان و امين است.