با آنكه سياست خلفاي عباسي اين بود كه توجه مردم را به فقهاي درباري جلب كنند و آراء و فتاواي آنان را به رسميت بشناسند، اما در مدت اقامت امام هادي در سامرّاء چندين بار در ميان فقهاي وابسته به دربار اختلاف فتوا به وجود آمد و ناگزير براي حل مشكل به امام مراجعه كردند و امام با دانش امامت و استدلال روشن، چنان مسئله را شكافت كه فقها در برابر آن ناگزير به تحسين شدند

اينك دو نمونه از اين گونه موارد را ذيلاً از نظر مي گذرانيم: