روزي يك نفر مسيحي را كه با زن مسلماني زنا كرده بود، نزد متوكل آوردند. متوكل خواست در مورد او حد شرعي اجرا شود، در اين هنگام مسيحي اسلام آورد. «يحيي بن اكثم» قاضي القضات گفت: اسلام آوردن او، كفر و عملش را از ميان برده و نبايد حدّ در مورد او اجرا شود. برخي از فقها گفتند بايد سه بار در مورد او حد جاري شود. برخي ديگر به گونه اي ديگر فتوا دادند. وجود اختلاف آراء و فتاوا، متوكل را مجبور ساخت تا از امام هادي - عليه السلام - استفتا كند. مسئله را در محضر امام مطرح كردند. امام پاسخ داد: «آنقدر بايد شلاق بخورد تا بميرد»

فتواي امام با مخالفت شديد «يحيي بن اكثم» و ساير فقها روبرو گرديد و گفتند: اين فتوا در هيچ آيه و روايتي وجود ندارد و از متوكل خواستند كه نامه اي به امام نوشته مدرك اين فتوا را بپرسد. متوكل موضوع را به امام نوشت. امام در پاسخ پس از بسم الله نوشت: «فَلَمّا رَأَوْا بَأْسَنا آمَنّا بِاللهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنّا بِهِ مُشْرَكِينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ ايْمانُهُمْ لَمّا رَأوا بَأْسَنا سُنّة اللهِ الّتِي قِدْ خَلَتْ فِيْ عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنلِكَ الْمُبطَلُونَ» [1] .

«هنگامي كه قهر و قدرت ما را ديدند، گفتند: به خداي يگانه ايمان آورديم و به بتها و عناصري كه آنها را شريك خدا قرار داده بوديم، كافر شديم، ولي ايمانشان به هنگام ديدن قهر و قدرت ما، سودي ندارد. اين سنت و حكم الهي است كه در ميان بندگان وي جاري است و پيروان باطل در چنين شرائطي زيانكار شدند.»

متوكل، پاسخ مستدل امام را پذيرفت و دستور داد حد زناكار طبق فتواي امام اجرا شود [2] .

امام با ذكر اين آيه شريفه، به آنان فهماند: همان طور كه ايمان مشركان، عذاب خدا را از آنها باز نداشت، اسلام آوردن اين مسيحي نيز حد را ساقط نمي كند.