آن حضرت به سال 212 ق. در نيمه ماه ذي حجه، ديده به جهان گشود [1] و با قدومش ستاره اي ديگر در آسمان ولايت و امامت درخشيد. نام آن حضرت، «علي» و مشهورترين لقبهايش «هادي» و «نقي» است. [2] كنيه حضرتش «ابوالحسن» [3] است و در ميان راويان حديث، به «ابوالحسن ثالث» شناخته مي شود.

آن حضرت به همراه فرزند ارجمندش امام عسگري عليه السلام به شهر سامرّا تبعيد شد. اقامتگاه ايشان در آن شهر به نام «عسكر» نام گذاري شده بود؛ از اين رو از ايشان به عنوان «عسكريين» ياد مي شود. [4] اين امام همام بعد از اقامتي طولاني در سامرا، پس از 33 سال رهبريِ شيعيان، با نقشه شوم يكي از خليفه هاي عباسي به درجه بلند شهادت نايل آمد و در همان شهر در بستر خاك آرميد. بارگاه ملكوتي اش زيارتگاه شيعيان و شيفتگان آن حضرت است.