متوكل با اين هدف كه فعاليتهاي امام را از نزديك كنترل و از هر گونه اقدام انقلابي جلوگيري به عمل آورد، حضرت را به سامرّا تبعيد نمود؛ اما وي هرگز بدان بسنده نكرده، پيوسته انديشه ضربه زدن به شخصيت امام عليه السلام را در ذهن خود مي پروراند. البته اين سياست در برابر امام عليه السلام، يك سياست شكست خورده بود و سرانجام متوكل را از دست يافتن به هدف شوم خود ناكام گذاشت. [1] .