حضرت اين موضوع را كه از جنبه سياسي موضوعي بسيار با اهميت و حسّاس است، در قالب دعا و زيارت تبيين ساخته. براي نمونه نگاهي به زيارات جامعه كبيره مي افكنيم و اين چنين مي خوانيم: «السلام عليكم يا اهل بيت النبوة... قادة الامم و ساسة العباد...» . [1] حضرت در اين فراز، پيشوايان معصوم را به عنوان رهبران امتها و سياست گذاران بندگان [خدا] معرفي مي فرمايد. اين نوع تأكيد بر رهبري آن پيشوايان، خطّ بطلاني است بر زمامداري ديگر خليفگان. حاكميت مردم تنها از آنِ معصومان است و حكومت ديگران، نامشروع و غاصبانه است.