امام هادي (ع) دهمين رهبر آسماني است كه از سوي پيامبر گرامي (ص) براي اداره امور امت اسلامي معرفي شده است. از نگاه پيروان اهل بيت (ع) امامت و رهبري جامعه تا دوازده نسل بر اساس فرمان الهي و پيامبر (ص) و امامان قبلي تعيين و به جامعه معرفي شده اند، در اين زنجير نوراني امام علي النقي معروف به امام هادي و ابوالحسن ثالث دهمين خورشيد هدايت امت اسلامي است.

اين رهبر بزرگوار، فرزند امام جواد (ع) نوه امام رضا (ع) است كه در روستايي از اطراف مدينه به نام «صريا» به دنيا آمد. مادرش كنيزي با فضيلت و پارسا بود كه سمانه نام داشت.

تأملي در معني و مفهوم «هادي» كه معروف ترين لقب آن بزرگوار است، بسياري از حقايق را روشن مي سازد.

هدايت در كتب لغت دو معناي «ارائه طريق » و «رساندن به مقصد و مطلوب» را در بردارد. و معمولاًٌ در ارائه راه مطلوب و مثبت به كار مي رود.

در فرهنگ قرآن و عترت هدايت و هادي، بار مفهومي و معنايي بسيار عميق تر از رهنماي جغرافيايي دارد. شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امت و كاروانيان همراه، شناخت موانع و مشكلات مسير، شناخت دزد ها و گردنه ها، ايجاد انگيزه براي حركت، دميدن روح استقامت در رهروان، حفظ اتحاد و هماهنگي كاروان، حمايت و حفاظت از جان و مال و حقوق كاروانيان وظيف دليل و رهنماي كاروان و بخشي از مفهوم «هادي» در فرهنگ اسلامي است.

امام هادي، حضرت علي بن محمد النقي و معروف به ابن الرضا (ع) خورشيد نورافشاني بود كه از سالهاي 220ق تا سال 254 رسالت رهبري و هدايت امت بزرگ اسلامي را بر دوش داشت و حدود سي و چهار سال ناخداي كشتي اسلام در ميان امواج وحشتناك عصر عباسي بود.

آن بزرگوار در تاريك ترين روزگار سلط اشرار به زندگي بشريت نور و گرمي بخشيد و در دشوارترين شرايط فرزندان پيامبر و قرآن را حمايت و سرپرستي كرد.

هادي آل محمد (ع)هم قبله را به خوبي مي شناخت، هم قبيله را، هم مردم را، هم مردان ساحت سياست را، او راه دست يابي به مقام قرب خدا را از اولياي او آموخته بود. از حيله ها و نيرنگ ها و مطامع و خواسته هاي دشمنان توحيد و عدالت آگاه بود. او ضعف ها و كمبود ها و جهل و غفلت عمومي و بيماري انسانهاي عصر خويش را به خوبي مي شناخت. قربانيان بيماري هاي اجتماعي را مي ديد و از درد و رنج و مشكلات زندگي مردم مي سوخت. پزشكي بود كه با مريض به خوبي آشنا و مهربان بود. آفات و آسيب ها و خطرها و بيماري ها مسلمانان و نامسلمانان را به خوبي تشخيص مي داد.

او در حدود چهل و يك سال زندگي و سي و چند سال رهبري، بر آسمان زندگي بشريت فروغ هدايت پاشيد و خورشيدوار گمشدگان وادي غفلت و حيرت و گرفتاران كوير شرك و بيداد را رهايي بخشيد. در روزگاري كه جهل و غفلت عمومي از يك سو و شهوات و شبهات حكومتي از سوي ديگر، فضاي زندگي را از ظلمت و ظلم پر كرده بود و به دست گرفتن شمعي كوچك هم، گناهي بزرگ تلقّي مي شد، هادي امت، خورشيدوار بر آفاق زندگي بشريت تابيدن گرفت و بشريت مظلوم و حق طلب را از افتادن در پرتگاه هواپرستي و جهالت و چاهسار بيداد و كفر و شرك و نفاق مصون داشت.