هدايت در برابر شبكه جهاني شرك.

هدايت از ميان امواج متراكم كفر.

هدايت در برابر دام و دانه منافقان و عالمان درباري.

هدايت در برابر سلط سازمان يافته ظلم و بيدادگري.

هدايت در برابر طوفان و گردباد اختلافات فكري و فرهنگي.

هدايت امت نسبت به تأمين آبرومندانه نيازهاي زندگي.

هدايت در برابر هجوم حمايت شده فساد اخلاقي.

هدايت در برابر وسوسه هاي دروني و نيازهاي عزيزي.

و در يك سخن نجات بشريت از ظلمات به سوي نور، رسالتي سنگين و دشوار است، كه هميشه بر دوش پيامبران الهي و رهبران آسماني قرار داشته و دارد و اين وظيفه الهي و قدسي در عصر سياه متوكل عباسي بر دوش امام هادي (ع) قرار داشت.

هاديان الهي، از يك سو به هدايت و رهايي ملت ها مي انديشند، از سوي ديگر به هدايت دولت ها. هم به مردم فكر مي كنند، هم به مردان صحن سياست و مديريت. هم گروه هاي و اصناف اجتماعي را در مدّ نظر دارند. هم افراد و اشخاص را، هم به نسل حاضر مي انديشند و هم به آيند امت مي نگرند.

براي آنان يك انسان هم مهم است و هدايت او با احياي بشريت برابري مي كند. امنيت و عدالت و سلامت و سعادت، حق همه است، حقي كه خداوند قرار داده است و امام مرزبان «حدود و حقوق الهي» است رهبري با اين نگاه ـ كه به «كرامت انسان» مي انديشد و پاسداري از حق و عدل را وظيف خويش مي داند و «عرفان الهي» و «اخلاق ملكوتي» را قلّه هاي پرواز جامعه مي شناسد ـ دشوارترين مسئوليت است.