بازگشت

رسالت بزرگ


رسالت بزرگ پاسداري از همه ارزش ها در برابر هجوم بي مرز بر دوش فرزند رشيد امام جواد (ع) و نوه خورشيد خراسان، ابن الرضا (ع) ، حضرت امام هادي (ع) است.

پاسداري از كتاب هدايت و نور،

پاسداري از فطرت سليم و پاك انساني،

پاسداري از نيروي عقل و خردورزي،

پاسداري از ميراث گرانبهاي حديث نبوي (ص)

پاسداري از رهنمودها و دستاوردهاي اوصياي پيشين رسول خدا (ص) و انتقال كامل اين معارف به جامعه، برنامه زندگي امام هادي (ع) است.

امام نقش رساندن پيام قرآن به گوش عصرها و نسل ها را بر عهده دارد، ولي در ميان هلهله مستانه و طبل و كرناي ارتش خونريز متوكل و موسيقي مدام خنيانگران و رقاصگان و جشن و پايكوبي و بازي ها، مسابقات و جشن هاي هزار و يك شب عباسيان، چگونه قرآن تلاوت كند و در كجا تفسير قرآن بگويد و چگونه جامعه را به شناخت و احياي سنت هاي نبوي فراخواند.

امام از هشت سالگي رسالت بزرگ رهبري امت را بر دوش گرفته است، ولي از همان آغاز به بهانه تربيت و آموزش در خانه اي در صريا اطراف مدينه تا حدود 13 سالگي تحت نظر قرار مي گيرد و سپس در تبعيد گاه سامرا 20 سال رايت نوراني امامت را برافراشته نگه مي دارد.

ده سال با معتصم برادر مأمون،ده سال در عصر واثق پسر معتصم.

و حدود 16 سال با متوكل ـ دژخيم ترين غدّه بدخيم در روزگار امام.

6 ماه با منتصر پسر متوكل،4 سال با مستعين پسر عموي منتصر و 3 سال با معتز پسر متوكل معاصر است.

ويژه نامه امام هادي (ع) كه حرفي از هزاران و قطره اي از اقيانوس ارزش ها، انديشه ها، و اخلاق و رفتار آن بزرگوار است به همين اميد فراهم آمد كه ما را بيشتر با سيماي آسماني او آشنا كند و در هجوم تاتاروار مغول هاي غربي و مزدوران انگليس و آمريكا به مرقد پاك پيشوايان سامرا، دفاعي فرهنگي از آفتاب سامرا باشد.