شب چادر سياهش را بر مي چيند. رنگين كماني دلكش به هستي رنگ مي پاشد. برگ سبز تنفس مي كند. شكوفه هاي قرمز و صورتي و زرد و آبي، لب به خنده مي گشايند. آسمان از افق تا افق و از كرانه تا كرانه هاي ناپيدا، نقش لاجوردي مي پذيرد. ابرهاي سفيد هر لحظه شكل و نقش تازه بر زمينه ي آسمان رسم مي كنند. قطرات نقره اي آب جويبارها، بر روي هم مي لغزند و شادمانه نجوا مي كنند و پيش مي روند. پرندگان نغمه سرا، زيباترين نيايش را ترنم مي كنند.

با طلوع آفتاب، طبيعت به حركت و خروش در مي آيد، و بدون خورشيد رنگ مي بازد، از حركت باز مي ايستد، خون در رگهايش منجمد مي شود، سياهي بر درونش چنگ مي افكند. زبانش به كام دوخته مي شود و از ترانه باز مي ايستد. سكوت و سكون حاكم مي شود و... و طبيعت مي ميرد.

امام مثل آفتاب عالمتاب است. به زندگي انسانها روح مي بخشد. او را به حركت در مي آورد. هستي اش را معنا مي كند. برنامه ي رشد و تعالي مي دهد. بالي براي پرواز تا ابديت و جاودانگي مي سازد. انسان را تا ملكوت خدا به پرواز در مي آورد. هدايت مي كند، دست مي گيرد و راه مي برد. بينايي مي بخشد و راه را نشان مي دهد. نيرو مي دهد و پليديها را نابود مي سازد. اميد مي بخشد و لبخند بر لبها مي نشاند.



[ صفحه 302]



زبان را به ستايش وا مي دارد و زيباترين سرود آفرينش - نيايش به درگاه خالق همه ي زيباييها و خوبيها - را آموزش مي دهد. نسيم فرحبخش سخنان دلنوازش چرتها را پاره مي كند. انوار حكمتش چشم هاي فروخفته را بيدار مي سازد. باران شفاعتش تنهاي رنجور و گناه آلود را مي شويد و پاك مي سازد و دعوتش قلبها را آكنده از شوق رسيدن به وصال دوست مي كند.

با امامت، هستي و زندگي آغاز مي شود و بدون آن همه چيز از هم مي پاشد و نابود مي گردد، چرا كه امام واسطه ي فيض خداي رحمان است و دليل آفرينش موجودات و به وجود ايشان است كه عالم قرار مي يابد. نور خداوند خالق روشناييها و محور و پرگار هستي است. امام، آينه ي تمام نماي صفات الهي و بلندترين قله ي فضايل انساني است. اسرار الهي در قلبش به وديعه نهاده شده است. اقيانوس بيكران همه ي خيرها، خوبيها و زيباييها و دشت سرسبز معارف و علوم الهي است.

و ميلاد هر امام رحمتي است از جانب خداي رحمان بر بندگان و نشانه اي از علم و اراده و قدرت بي پايان آفريدگار سبحان و آيتي از لطف و رحمت بي انتهاي پروردگار لطيف و مهربان.

و بر ماست كه با شناخت آن بزرگواران، خود را در مسير نسيم رحمت الهي قرار دهيم و با پيروي از راه و روش و تعالي آن راهبران صادق، به وصال محبوب واصل، و در جنت رضوان الهي داخل شويم.



خدايا چنان كن كه پايان كار

تو خشنود باشي و ما رستگار





[ صفحه 303]