از نسل جعفر ابن ابي طالب - برادر اميرالمؤمنين عليه السلام - و مردي مشهور، بزرگوار و بلند مرتبه بود. او از اصحاب امام رضا عليه السلام تا امام زمان حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بود و از همه ي اين بزرگواران روايت كرده است. «سيد بن طاووس» او را از وكلاي عام امام زمان عليه السلام شمرده است.

او شعر نيز مي سروده و اشعار زيبايي در مدح ائمه عليهم السلام دارد.

او در بغداد زندگي مي كرد و در سال 261 هجري قمري در همان شهر در گذشت و قبرش مشهور و محل مراجعه ي شيعيان بود. در زمان خود از نظر زهد و تقوا، ورع و پرهيزكاري، علم و عقل و كثرت روايت مشهور خاص و عام بود. پدرش امير يمن و پسر خاله ي امام صادق عليه السلام بود و در زمانه ي وي از نظر شرافت نسب در ميان خاندان ابوطالب ممتاز و مورد احترام همگان بود. [1] .



[ صفحه 369]