دوازدهمين معصوم: علي بن محمد
دهمين پيشواي شيعه و دوازدهمين معصوم، حضرت علي بن محمد، امام هادي عليه السلام مي باشد.
وي بنا به روايت كليني، شيخ مفيد و شيخ طوسي رحمهم الله در نيمه ي ذيحجه ي سال دويست و دوازده هجري در اطراف مدينه و در محلي به نام صريا به دنيا آمد.
در برخي از منابع تاريخي، تولد آن حضرت را بيست و هفتم ذيحجه و در بعضي ديگر، ماه رجب سال دويست و چهارده ذكر كرده اند.
پدر بزرگوارش حضرت جواد عليه السلام و مادر گراميش سمانه يا سوسن مي باشد. مشهورترين لقب پيشواي دهم نقي و هادي است. به ايشان ابوالحسن ثالث هم مي گويند؛ زيرا مقصود از ابوالحسن اول، امام موسي بن جعفر عليه السلام و مقصود از ابوالحسن ثاني، امام هشتم عليه السلام مي باشد.
امام هادي عليه السلام در سال دويست و بيست هجري پس از شهادت پدر گراميش بر مسند امامت نشست و در اين هنگام هشت ساله بود. مدت امامت آن بزرگوار سي و سه سال و عمر شريفش چهل و يك سال و چند ماه ذكر شده و در سال دويست و پنجاه و چهار در شهر سامرا به شهادت رسيد. البته در ماه و روز شهادت آن بزرگوار اختلاف وجود دارد و برخي منابع تاريخي آن را سوم رجب [1] و بعضي منابع بيست و پنجم يا بيست و ششم جمادي الثاني همين سال ذكر كرده اند [2] .
حضرت هادي عليه السلام و فرزند گراميش امام حسن عسكري عليه السلام به عسكريين، شهرت يافتند؛ زيرا خلفاي بني عباس آنها را از سال دويست و سي و سه به سامرا (عسكر) برده و تا آخر عمر پر بركتشان در آنجا تحت نظر قرار داشتند.
پاورقي
[1] مصباح المهتجد.
[2] كشف الغمه، جلد 2، مروج الذهب، جلد 1.