بازگشت

ياران پيشواي دهم


عصر امام هادي عليه السلام عصر اختناق و استبداد بود و امام عليه السلام براي فعاليت فرهنگي در سطح گسترده آزادي عمل نداشت و از اين نظر فضاي جامعه با عصر امام باقر عليه السلام و به ويژه عصر امام صادق عليه السلام تفاوت فراواني داشت. آن امام همام عليه السلام در همان شرايط نامساعد، علاوه بر فعاليت هاي فرهنگي از طريق مناظرات، مكاتبات، پاسخ گويي به سؤال ها و شبهات و تبيين بينش درست در برابر مكاتب كلامي منحرف، راويان، محدثان و بزرگاني از شيعه را تربيت كرد و علوم و معارف اسلامي را به آنان آموزش داد و آنان اين ميراث بزرگ فرهنگي را به نسل هاي بعدي منتقل كردند.

شيخ طوسي رحمه الله، دانشمند نامدار اسلام، تعداد شاگردان امام هادي عليه السلام در زمينه هاي مختلف علوم اسلامي را يكصد و هشتاد و پنج نفر مي داند.

در ميان اين گروه، چهره هاي درخشان علمي و معنوي و شخصيت هاي برجسته يي مانند: فضل بن شاذان، حسين بن سعيد اهوازي، ايوب بن نوح، عبدالعظيم حسني [1] (مدفون در ري)، عثمان بن سعيد اهوازي، ابوهاشم جعفري و علي بن جعفر ابن سكيت اهوازي به چشم مي خورند كه برخي از آنان داراي آثار و تأليفات ارزشمند در زمينه هاي مختلف علوم اسلامي هستند و آثار و خدمات علمي و فرهنگي آنان در كتاب هاي رجال بيان شده است.


پاورقي

[1] عبدالعظيم حسني با چهار واسطه به حضرت مجتبي مي رسد، بدين شرح: عبدالعظيم بن عبدالله بن علي بن حسن بن زيد بن حسن بن علي بن ابيطالب عليه السلام.