1. هر كس از خود راضي و خرسند باشد، افراد زيادي را از خود خشمناك مي كند.

2. مصيبت براي شخصي كه صبر و شكيبايي پيشه نمايد، يكي به حساب آيد، ولي براي كسي كه جزع و فزع كند دو تا خواهد بود.

3. بيهوده گويي سرگرمي اشخاص بي خرد و كار افراد نادان خواهد بود.



[ صفحه 467]



4. زماني كه عدل بر ظلم غلبه يابد، تا علم و يقين به بدي كسي پيدا نكني، حرام است كه نسبت به وي بدگمان باشي. چنان چه جور و ستم بر عدل غالب گردد، نمي توان درباره ي كسي خوشبين بود، مگر اينكه خوبي و نيكويي را از او ببيني.

با آنكه سياست خلفاي عباسي اين بود كه توجه مردم را به فقهاي درباري جلب كنند و آرا و فتاواي آنان را به رسميت بشناسند؛ اما در مدت اقامت امام هادي در سامرا، چندين بار در ميان فقهاي وابسته به دربار اختلاف فتوا به وجود آمد و ناگزير براي حل مشكل به امام هادي عليه السلام مراجعه كردند و امام عليه السلام با دانش امامت و استدلال روشن چنان مسأله را مي شكافت كه فقها در برابر آن ناگزير به تحسين و تسليم مي شدند.

در قسمت پاياني اين مجموعه دو نمونه از اين گونه موارد را از نظر مي گذرانيم و از بيانات روشن و محكم حضرت هادي عليه السلام بهره مند مي گرديم.