اسم شريف آن جناب علي بود، و كنيت او ابوالحسن، و مشهورترين القاب آن جناب نقي و هادي بود، و آن جناب را نجيب و مرتضي و عالم و فقيه و امين و مؤتمن و طيب و متوكل و عسكري نيز مي گفتند. چون سر من رأي را براي لشكر بنا كردند، آن را عسكر مي گفتند؛ و امام علي نقي و امام حسن عسكري را به سبب سكناي آن بلده، عسكري مي ناميدند.

و در سال ولادت آن حضرت اشهر آن است كه سال دويست و دوازدهم هجرت بود، و جمعي كثير سال دويست و چهاردهم نيز گفته اند. اما ولادت مشهور پانزدهم ذيحجه است.

به روايت ديگر كه شيخ در مصباح نقل كرده است: بيست و هفتم ذيحجه است. به روايت ابن عياش در دوم يا سه شنبه پنجم ماه رجب واقع شد. به روايت علي بن ابراهيم قمي: روز سه شنبه سيزدهم ماه رجب واقع شد، و زيارتي كه از ناحيه مقدسه بيرون آمده، دلالت



[ صفحه 1232]



مي كند بر آنكه ولادت آن حضرت در ماه رجب بوده.

مكان ولادت آن شريف موضعي است در حوالي مدينه طيبه كه آن را صريا مي گويند.

در بصاير الدرجات به سند معتبر از حضرت صادق (عليه السلام) روايت كرده است كه چون حق تعالي خواهد كه امامي را خلق نمايد، هفت برگ از بهشت براي پدر آن امام مي فرستد، چون تناول مي نمايد، نطفه امام منعقد مي شود؛ چون آن نطفه مبارك به رحم مادر منتقل مي گردد، صداي مردم را مي شنود؛ چون به زمين مي آيد، حق تعالي عمودي از نور براي او ميان آسمان و زمين بلند مي كند، و ملكي بر بازوي راست او اين آيه را مي نويسد كه: «و تمت كلمه ربك صدقا و عدلا لا مبدل لكلماته و هو السميع العليم».

و والد ماجد آن جناب، امام محمدتقي بود، و والده اش ام ولدي بود كه او را سمانه مغربي مي گفتند.

و نقش نگين آن حضرت به روايت فصول مهمه «الله ربي و هو عصمتي من خلقه» بود.

به روايت ديگر: حفظ العهود من أخلاق المعهود.

به روايتي آن جناب گندمگون بوده.



[ صفحه 1233]