1 - هر كه از خود راضي و خود پسند باشد مردم بر او خشمناك مي شوند -.

2 - مصيبت شخص صبر كننده يكي است، اما براي آن كه در مصيبت جزع و بي تابي كند دوتاست.

3 - بيهوده گوئي و شوخي كردن، خوش منشي بي خردان و صفت نادانان است.

4 - بيداري بسيار موجب افزايش لذت خواب مي شود، و گرسنگي بسيار، خوشي و خوبي طعام را افزون مي كند.

5 - مقدرات، چيزهائي را به تو نشان دهد كه حتي به دل تو خطور نكرده اند.

6 - حكمت در طبعهاي فاسد تاثير نمي كند.

7 - خدا را بقعه هاست كه دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود، و او



[ صفحه 225]



آن دعاها را به اجابت رساند و حائر حسين (ع) يكي از آنهاست.

8 - هر كه از خدا پروا كند مردم از او پروا كنند. هر كه خدا را اطاعت كند، از او اطاعت كنند. هر كه مطيع خداست باك از خشم مخلوق ندارد، هر كه خدا را به خشم آورد، بايد يقين كند كه به خشم مخلوق دچار مي شود.

9 - به راستي خدا را نتوان وصف كرد، جز بدانچه خودش خود را وصف كرده. كجا وصف شود آنكه حواس از دركش عاجز است و اوهام بدو نرسد.