در احضار امام، متوكل اهداف سوئي داشت:

1- مي خواست حضرت كاملاً تحت نظر او باشد و همه ي حالات حضرت تحت مراقبت باشد و بدين جهت امام را ملزم ساخته بود كه هر دوشنبه و پنجشنبه در كاخ خليفه حضور يابد. [1] .

2 - با كشيدن پاي امام به كاخ و مراكز فحشا، موقعيت معنوي امام را لكه دار سازد و به حيثيت امام لطمه بزند و هر چه تلاش كرد به اين هدف توفيق نيافت و از اين جهت بسيار ناراحت بود.

طبق روايت كليني از يعقوب بن ياسر، روزي متوكل به اطرافيانش گفت: ابن الرضا (امام هادي) مرا خسته و درمانده كرده. او از ميگساري و همنشيني با من سرباز مي زند و من نمي توانم پاي او را به اين جلسات بكشانم و او را پيش مردم سبك سازم. به او گفتند: اگر به او راه نمي يابي - و هرگز هم نخواهي يافت - برادرش موسي مبرقع را كه اهل خوشگذراني است به جاي او بگذار؛ ما نيز در نظر مردم او را به جاي ابن الرضا جا مي زنيم.