مورخين اولاد حضرت امام هادي را چهار پسر به نام هاي ابومحمد حسن بن علي (ع)، محمد، حسين و جعفر و يك دختر به نام عايشه نوشته اند. [1] .

سيد محمد فرزند بزرگ امام هادي، بسيار دانشمند و با جلالت بوده است، به طوري كه شيعيان گمان مي كردند كه امام بعد از پدرش اوست. او پيش از پدر از دنيا رفت و مزارش در هشت فرسخي سامرا نزديك قريه ي بلد است و از اجله ي سادات و صاحب كرامات است. شيخ مفيد و طبرسي روايت كرده اند كه جماعتي از بني هاشم گفتند: روز وفات سيد محمد به خانه ي امام هادي رفتيم. ديديم در صحن خانه براي امام هادي بساطي گسترده اند و مردم دور آن حضرت نشسته اند. افراد پيرامون امام غير از موالي بيش از پنجاه نفر به نظر مي رسيدند. ناگهان امام حسن (ع) وارد شد و در حالي كه گريبان خود را چاك كرده بود و در سوك برادرش گريه مي كرد در طرف راست پدر ايستاد.

بعد از ساعتي امام هادي فرمود: يا بني احدث لله شكراً فقد احدث فيك امراً. پس امام حسن گريست و استرجاع كرد و گفت: حمد براي پروردگار است. او را بر تمام نعمتهايش شكر مي كنيم.

ما پرسيديم او كيست؟ گفتند: حسن فرزند امام هادي است. به نظر ما در آن وقت بيست سال از عمرش گذشته بود. ما از آن روز او را شناختيم و از كلام پدرش فهميديم كه او امام است. شيخ طوسي از شاهوية بن عبدالله روايت كرده كه از كلمات امام علي النقي درباره ي پسرش ابوجعفر محمد استنباط مي شد كه اگر محمد زنده مي ماند امامت به او اختصاص داشت. در هنگام وفات او اضطراب و شورش زيادي پديد آمد. از نوشتن نامه به امام وحشت كردم كه مبادا كاغذ به دست دشمن افتد. به هر حال نامه نوشتم و در نامه اظهار كردم كه از جانب سلطان درباره ي غلامانم ناملايماتي براي ما رخ داده. دعا بفرماييد گشايشي در كارم حاصل گردد.

جواب آمد: شما را دعا كردم و مشكلات غلامان تو حل مي شود. در آخر نامه نوشته بودي و از جانشين من بعد از ابوجعفر پرسيده بودي و مضطرب و مغموم شده اي.... بعد از من پسرم ابومحمد حسن، امام شماست و آنچه مورد احتياج شماست نزد اوست. خدا آنچه را كه بخواهد مقدم مي دارد و آنچه را كه بخواهد تأخير مي اندازد: «ما ننسخ من آية او ننسها نأت بخير منها او مثلها.» [2] در اين نامه آنچه لازم بود بيان كردم. [3] به گفته ي محدث قمي كه از تحفةالازهار سيد ضامن [4] .



[ صفحه 418]



نقل كرده، سيد محمد بن امام هادي هنگام وفات، فرزندي داشت به نام علي كه احفاد پنجمين او به نام شمس الدين محمد بن علي بن محمد بن حسين بن علي بن محمد بن امام هادي كه مشهور به مير سلطان بخاري است و از نوادگان سيد محمد است، در بخارا متولد شد و در آنجا زندگي كرد. سپس به بلاد روم رفته در شهر بروسا متوطن شد و در سال 838 در آنجا وفات كرد. قبرش در آنجا زيارتگاه است. [5] .

پسر سوم امام هادي سيد حسين است. او نيز مردي زاهد، عابد و پارسا و در ديانت ميان همسالان خود ممتاز بود. در تمامي حالات، تابع برادرش امام حسن عسكري بوده و به امامت او اعتقاد كامل داشته است و در كنار قبر پدر و برادرش عسكري مدفون است. در برخي روايات آمده كه از امام حسن عسكري و برادرش حسين بن سبطين تعبير شده و اين دو برادر به دو جدشان حسن و حسين، دو سبط رسول الله تشبيه شده اند.