- امام ابوالحسن علي النقي الهادي عليه السلام پيشواي دهم شيعيان، در نيمه ي ذيحجه ي سال 212 هجري [1] در اطراف مدينه در محلي به نام صريا به دنيا آمد. [2] پدرش پيشواي نهم امام جواد عليه السلام و مادرش بانوي گرامي سمانه كنيزي با فضيلت و تقوي بود. [3] .

- مشهورترين القاب امام دهم، نقي و هادي است. و به آن گرامي ابوالحسن ثالث نيز مي گويند. [4] (در اصطلاح راويان شيعه، ابوالحسن اول امام هفتم موسي بن جعفر، و ابو الحسن ثاني امام هشتم علي بن موسي الرضا عليهم السلام است).

- امام هادي عليه السلام در سال 220 هجري قمري پس از شهادت پدر گراميش بر مسند امامت نشست و در اين هنگام هشت ساله بود. مدت امامت آن بزرگوار 33 سال سال و عمر شريفش 41 سال و چند ماه بود و در سال 254 هجري قمري به شهادت رسيد.

- آنان كه امام را ديده اند نقل كرده اند: «آن گرامي قامتي متوسط و سيمايي سپيد آميخته به سرخي و چشم هايي درشت و ابروهايي گشاده و چهره اي شاداب و دلگشا داشت». [5] .

- مدت زندگاني امام با حكومت هفت خليفه ي عباسي همراه بوده است؛ پيش از امامت با مأمون و معتصم برادر مأمون، و در سالهاي امامت با ادامه ي حكومت معتصم و نيز با واثق پسر معتصم، و متوكل برادر واثق، و منتصر پسر متوكل، و مستعين پسر عموي منتصر، و معتز پسر ديگر متوكل، معاصر بود. و در زمان معتز به شهادت رسيد. [6] .



[ صفحه 466]



در حكومت متوكل، امام را به دستور آن طاغوت از مدينه به سامراء كه در آن هنگام مركز حكومت عباسيان بود، بردند و امام تا پايان عمر در سامراء اقامت داشت. [7] .

- فرزندان آن گرامي پيشواي يازدهم امام حسن عسگري عليه السلام، حسين، محمد، جعفر و يك دختر به نام عليه است. [8] .



[ صفحه 467]