همانطور كه قبلا ياد شد امام هادي عليه السلام پس از شهادت پدر گراميش، در سن هشت سالگي بر مسند امامت قرار گرفت و اين خود از روشنترين كرامات ومعجزات است؛ چرا كه حيازت چنين مقام و مسئوليت خطيري كه صرفا الهي است نه تنها از كودك كه حتي از مردان عاقل و بالغ نيز ساخته نيست. با توجه به اينكه علما و محدثين شيعه پس از شهادت و درگذشت هر يك از ائمه در مسائل گوناگون به امام بعدي مراجعه مي نمودند و حتي گاهي او را آزمايش مي كردند، و نيز بزرگان از علويان و اقوام امام كه در سن كمال مي بودند به خانه ي امام رفت و آمد و با او معاشرت داشتند؛ غير ممكن است جز به خواست و تأييد خدا و جز در ارتباط با عصمت



[ صفحه 481]



و علم و قدرت الهي كودكي بتواند اين مقام و مسند را در دست بگيرد و به همه ي سؤالات پاسخ صحيح دهد و در مشكلات رهبري كامل نمايد؛ بديهي است كه حتي مردم عادي نيز كودك خردسال معمولي را از يك امام آگاه راهبر تميز وتشخيص مي دهند.

نظير همين وضعيت را حضرت امام جواد عليه السلام نيز داشته است و ما در شرح زندگي آن گرامي در مورد اين كه مقام آسماني امامت مانند نبوت از سوي خداست و به سن و سال ارتباطي ندارد توضيح داديم.