ابوهاشم جعفري مي گويد: يكبار فقر شديدي به من روي آورد. خدمت امام هادي عليه السلام شرفياب شدم و چون اجازه دادند، نشستم. فرمود: «اي ابا هاشم! شكر كدام يك از نعمت هاي خدا را كه به تو عطا فرموده مي تواني بجا آوري؟»

من سكوت كردم و ندانستم چه بگويم. امام خود فرمود: «خدا به تو ايمان عطا كرد و به جهت آن بدنت را از آتش دوزخ بازداشت، خدا به تو صحت و عافيت عطا كرد و تو را بر اطاعت خود ياري فرمود، خدا به تو قناعت عطا كرد و بدين وسيله آبروي تو را حفظ نمود».

آنگاه فرمود: «اي ابا هاشم! من به اين مطلب آغاز كردم؛ چون گمان مي كنم تو مي خواهي از كسي كه اين همه نعمت به تو عطا كرده است نزد من شكوه كني. من دستور دادم صد دينار [طلا] به تو بدهند، آن را بگير». [1] .



[ صفحه 486]