كنيه امام دهم ابوالحسن است و در اخبار به ابوالحسن الثالث مرقوم و مسطور است ابوالحسن اول در لسان اخبار حضرت موسي بن جعفر عليه السلام و ابوالحسن ثاني حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام و ابوالحسن الثالث علي الهادي مي باشد.

و عن فقه الرضا سموا اولادكم باحسن الاسماء و كنوها باحسن الكني

كنيه اساسا شأن و مقامي است كه در تمام قبايل عرب بوده و بدان افتخار مي كردند ساير ملل از اين آداب بهره نداشته فقط القابي داشتند و كنيه از لقب مهم تر است كه شاعر گفته:



اكنه حسين اناد به لاكرمه

و لا القبه و السوئة اللقبا



كذاك ادبت حتي صار من خللي

اني وجدت ملاك الشيمة الادبا



ابن شهر آشوب در مناقب مي نويسد: القاب حضرت ابوالحسن علي بن محمد النقي - الحبيب المرتضي الهادي - النقي - العالم - الفقيه - الامين - الطيب - المتوكل - العسكري بوده است - در كشف الغمه الناصح - الفتاح به آن اضافه كرده است برخي از اين لقب سوء استفاده كرده تعصب جاهليت را به آن مي ستايند و لذا در قرآن مجيد فرموده و قال الله تعالي «و لا تنابزوا بالالقاب...» و اين لقب و كنيه بسته به شخصيت افراد است هر كس داراي شخصيتي باشد كه بتواند معاني لطيفه را از خود بروز دهد در خور مدح و تمجيد است كه به صورت القاب به آنها خضاب مي شود.

القاب ائمه هدي عليهم السلام بيشتر اسماء و القاب و كنائي است كه از آسمان نازل شده و در لوح محفوظ آن گاه كه آفريننده ي اين جهان مي خواست نمايندگان خود را براي رهبري و راهنمائي بشر بفرستد نام و كنيه و القاب آنها را در لوح محفوظ نقش بست و با خصوصيات پدر و مادر و عشيره و اقوام و صفات تصريح و توصيف فرموده و جبرئيل به پيغمبر خدا صلي الله عليه و آله خبر داده است.



اذا ما بلغت الصادقين بني الرضا

فحسبك من هاد يشير الي هاد



مقاويل ان قالوا بها ليل ان دعوا

وفاة بميعاد كفاة بمرتاد



اذا وعدوالاعفوا و ان وعدوا اوفوا

فهم اهل فصل عند وعدو ايعاد



هم حجج الله اثنتي عشرة متي

عددت فثاني عشرهم خلف الهادي



[ صفحه 529]



كه هر كس بر او نظر مي افكند غمش برطرف مي شد و خندان مي گشت.