مقام امامت، بعد از امام جواد «عليه السلام» به پسرش ابوالحسن، امام علي بن محمد «عليه السلام» رسيد؛ زيرا همه ي خصلتهاي امامت در او جمع بود و وجودش سرشار از فضايل و مناقب بود و هيچ كس جز او نبود كه مقام پدرش به او ارث برسد، به علاوه پدرش امام جواد «عليه السلام» با تصريح و با اشاره، امامت و جانشيني آن حضرت را بعد از خودش بيان فرمود.

امام هادي «عليه السلام» در روستايي به نام «صريا» نزديك مدينه در نيمه ي ماه ذيحجه سال 213 هجري، چشم به اين جهان گشود و در «سامرا» در ماه رجب (سوم ماه) در سال 254 هجري در حالي كه 41 سال و چند ماه از عمرش مي گذشت، به شهادت رسيد.

متوكل (دهمين خليفه ي عباسي) آن حضرت را به وسيله ي «يحيي بن هرثمة بن اعين» از مدينه به شهر «سامرا» احضار كرد و آن حضرت در سامرا سكونت نمود تا به شهادت رسيد.

مدت امامت آن حضرت 33 سال بود. مادرش ام ولد بود و «سمانه» نام داشت.