در فصول المهمه مسطور است كه حضرت امام علي هادي پيشواي حاضر و بادي صلوات الله تعالي و سلامه عليه اسمر اللون يعني گندم گون بود، و در تذكرة الأئمه



[ صفحه 532]



مي نويسد، آن حضرت اسمر اللون و معتدل القامه بود، و در بحارالأنوار نيز مي نويسد: صفت و شمايل مباركش احمر اللون، يعني سرخ روي، يا اسمر اللون بوده است.

در جنات الخلود مسطور است كه آن حضرت ولايت آيت متوسط القامه و بسيار مرطوبي و چهره مباركش سرخ و سفيد و دو گونه خد شريفش اندك برآمده و با چشمهاي فراخ و ابروهاي گشاده و دندانهاي درشت و چهره دلگشا و ديدار فرح افزا بود، هر كسي را غمهاي روزگار فروگرفته بود و سپاه اندوه از هر طرف بدو روي آورده نظر بر منظر و روي منورش برگشودي، بارهاي اندوه و كوه ستوه از دلش زايل شدي.

و با اينكه محبوب قلوب عالميان بود، خداوندش هيبتي بس عظيم عطا فرموده بود كه اگر چند دشمن بدو برخوردي به تملق و چاپلوسي درآمدي، همواره لبهاي مباركش در تبسم بود، هميشه خداي را ذاكر بودي، و در هنگام راه سپردن گامها را كوچك گذاشته، پياده رفتن بر حضرتش دشوار افتادي و بيشتر در راه رفتن بدن مباركش عرق كردي.