و هم در سال دويست و سي و پنجم جعفر متوكل عباسي فرمان داد كه عموم مردم نصراني و اهل ذمه كه در ممالك خليفه عصر مسكن داشتند عموما به طيالسه [1] عسليه [2] ملبس شوند و زنار بر ميان استوار دارند شيخ سعدي عليه الرحمه مي فرمايد:



اينك عسلي دوخته دارد مگس نحل

شهد لب شيرين تو زنبور ميان را



بالجمله متوكل حكم كرد تا نصاري و اهل ذمه طيلسان و عسلي كه نشان جهودان است و زنار استعمال نمايند و بر زينهاي چوبين سوار شوند و دو گوي از دنبال زين بياويزند و هر كسي از ايشان قلنسوه بپوشد دو گوي به آن استوار سازد و رنگ قلنسوه



[ صفحه 570]



ايشان با رنگ قلنسوه مسلمانان مختلف باشد و نيز دو رقعه و دو پاره بر آنچه از لباس مماليك ايشان ظاهر است و رنگ آن با رنگ ظاهر لباس آنها يكسان نباشد قرار بدهند و يكي از آن دو رقعه را در پيش روي جاه او پهلوي سينه او و آن رقعه ديگر را در پشت سرش نصب نمايند و هر يك از اين دو رقعه به قدر چهار انگشت و به رنگ عسلي باشند و هر كسي از آنان عمامه بر سر نهند بايد به رنگ عسلي باشد و هر يك از زنان ايشان بيرون شوند و آشكارا گردند بايستي جز با ازار عسلي و زرد رنگ نمايش نجويند و نيز بايد مماليك ايشان زنار بر ميان استوار سازند و نبايد مناطق [3] بر كمر آورند و هم بفرمود بيع [4] و كليساي آن جماعت كه به تازه احداث كرده بودند ويران ساختند و از منازل ايشان ده يك و عشريه ستانند و اگر موضع كليساهاي ويران شده وسعت داشته باشد به جايش مسجد بسازند و اگر مستعد اين حال نباشد فضاگاهش گردانند و نيز فرمان كرد تا بر درهاي خانه هاي ايشان صور و مجسمه شياطين از چوب بسازند و با ميخهاي آهنين بكوبند تا منازل ايشان از منازل مسلمانان ممتاز و مكشوف باشد.