«ذاكر»

شهي كه معني والشمس، روي انور اوست

سواد سوره ي و اليل، موئي از سر اوست



درازي شب يلدا و بوي مشگ تتار

علامتي است كه در گيسوي معنبر اوست



به پيش نور رخش، نور آفتاب كجا

كه آفتاب خجل، از رخ منور اوست



لبش چو حقه ي ياقوت، پر ز در و گهر

رخش چو خلد برين و دهان چو كوثر اوست



غلام درگه آن شاه عرش مقدارم

كه جبرئيل امين، چون غلام بر در اوست



شه ملك خدم و خسرو فرشته سپاه

كه نه رواق فلك، عرصه گاه لشگر اوست



[ صفحه 14]



زكهكشان فلك عارفي ز من پرسيد

جواب دادم كه اين خط و راه، معبر اوست



دهم امام كه او راست يازده معصوم

تمام جد و پدر، جز يكي كه مادر اوست



ولي مطلق، آن حجت و خليفه ي حق

كه هفت كاخ مطبق، رواق منظر اوست



ابوالحسن خلف متقي، علي نقي

كه اين لقب شرف تاج و زيب افسر اوست



فداي قدر و جلالش، كه تا خداست خدا

لباس عزت و شوكت قباي پيكر اوست



اگر قباد و اگر قيصر و اگر كسري

غلام درگهش ار نيست خاك بر سر اوست



براي «ذاكر» غير از درش پناهي نيست

كه خاك درگه او آبروي محشر اوست



[ صفحه 16]