مرحوم شيخ طوسي، ابن شهرآشوب و برخي ديگر از بزرگان رضوان الله عليهم آورده اند:

متوكل عباسي براي ايراد خطبه و سخنراني در مسجد جامع حضور مي يافت و بعد از آن، نماز جماعت را اقامه مي نمود.

يكي از روزها هنگامي كه وارد مسجد جامع شد، ديد شخصي به نام عباس بن محمد - ملقب به هريسة - بالاي منبر نشسته و مشغول سخنراني و خطبه خواندن است؛ پس متوكل صبر كرد تا سخنراني او پايان يافت، بعد از آن خواست كه نماز را به جماعت اقامه نمايد، آن شخص از منبر فرود آمد و گفت: هر كه خطبه خوانده است، نيز بايد نماز را اقامه نمايد.

اين شخص روزي به دربار متوكل آمد و به او گفت: چرا علي بن محمد - امام هادي عليه السلام - را اكرام و احترام مي نمائي و هنگام ورود به دارالخلافه پيش خدمتان شما پرده را برايش، بالا مي زنند، مردم با چنين برخوردي از طرف خليفه، فكر مي كنند كه او مستحق خلافت است.



[ صفحه 79]



بنابراين بهتر است كه او هنگام ورود با ديگر افراد و اقشار مختلف مردم يكسان باشد.

پس از گذشت چند روزي از اين جريان، امام هادي عليه السلام خواست وارد دارالخلافه ي متوكل عباسي شود؛ و كسي نبود كه پرده را براي حضرت بالا بزند، پس ناگهان بادي وزيد و پرده را بالا برد و حضرت با حالتي آسوده، به مجلس متوكل وارد شد.

بعضي از افرادي كه در مجلس حضور داشتند و بالا رفتن پرده را به وسيله ي وزش باد مشاهده كردند، به يكديگر گفتند: اين حالات - وزش باد - عادي است؛ پس هنگامي هم كه حضرت خواست خارج شود نيز باد ديگري وزيد و پرده را بالا برد و در نتيجه، آن افراد در تعجب و حيرت قرار گرفتند [1] .



[ صفحه 80]