رفت ز دار فنا، هادي اهل صفا

ز راه جور و جفا، از چه تو داري قرار



پور امام نهم، خسرو و مير دهم

آن كه زمين را مدير، بود و زمان را مدار



آه كه از ظلم و كين، و ز ستم ملحدين

بر دل آن دل غمين، زهر ستم زد شرار



روز جهان گشت شب، رفت چو در تاب و تب

فخر مهان عرب، آيت پروردگار



نور دو چشمش حسن، آن خلف مؤتمن

مفخر اهل زمن، خسرو با اقتدار



با حرم محترم، گشت دچار الم

در غم آن محتشم، منبع حلم و وقار



ظلم گروه جهول، كرده حزين و ملول

جمله ي آل رسول، داد از اين روزگار



[ صفحه 118]



سوم ماه رجب، چون كه بشد آشكار

شيعه بيا زين زمان ز ديدگان خون ببار [1] .



از قبه ي جلال تو بر فوق نه قباب

در حيرت از جمال رخت ماه و آفتاب



هادي دين امام مبين، رهبر يقين

رمز متين و سوره ي تين، آيه ي كتاب



چون فلك صنع، بر خط راه محمدي است

آن را كه هست همچو علي هادي صواب



اي شاه، ماه عارض تو قصر عاشق است

اي قصر عاشقان تو بر وفق نه قباب



باغ جنان سراي دل آلودگان نبود

دست تو كرد بر رخ اين دسته فتح باب



اي روزگار زاده ي زاهر و زهراء كين؟!

اي دل شوي بر آتش سوزان غم كباب [2] .



[ صفحه 119]